Verder langs de oostkust op bezoek bij de familie

Vanuit Eden besloten we om naar Batemans Bay te gaan. Ondanks dat het geen toeristische route was, toch zeker een mooie weg met veel variatie. Soms door de bossen en dan weer het weidse landschap. Vaak zagen we dan ook nog een baai of een ander gedeelte van de oceaan. Omdat het vandaag regende, reden we verder naar Ulladulla. Helaas die avond nog regen, maar in ons 2^e huisje redden we ons heus wel. We zijn dan overigens ook blij dat er een toilet “included” is in de camper. Overigens ook een douche in dezelfde kleine ruimte maar deze hebben we niet gebruikt. Dit zou zeker een kliederzooi hebben opgeleverd met al het water over het toilet etc. [e-1f609]. De volgende dag verder naar Kiama wat een mooi stadje bleek te zijn. Je kunt merken dat het aan de oostkust wel dichter bevolkt is dan wat we gewend zijn. In en om de steden en dorpjes is het een stuk drukker. We kwamen op een prachtige luxe camping terecht, direct gelegen rondom een baai. De huisjes en kampeerplaatsen waren over de volledige hoogte van de heuvels aangelegd, dus had iedereen wel zicht op de oceaan vanaf zijn plekje. Dit was echt de meest luxe van alle holliday- parken tot nu toe, met een mooi zwembad, waterpark en een restaurant etc.. We voelden ons dan ook een beetje als op een Europese vakantiecamping.

We gingen de dag erna naar “Little Blow Hole” en aansluitend naar “The Blow Hole”. Dit zijn beide een plek waarbij in een enorme, vulkanische rotspartij een gat zit waaruit met een “onzekere regelmaat”, een flinke waterhoos, gelijkend op die van een geiser, gespoten wordt. Juist omdat je niet weet op welk moment het water eruit spuit is het een flinke uitdaging om op het precieze moment, een foto te nemen. Wederom een toeristische attractie met veel Japanners en Chinezen. Daarna weer verder, en dit keer het binnenland in, weg van de kust. We kwamen in een subtropisch regenwoud, en hier bezochten we de “Illawara Tree Top Walk”, waar men of met een Zip-line, (kabels met gordels etc.), of over een 500 meter lange stalen loopbrug, welke zich zo’n 20 tot 30 meter boven de toppen van de bomen bevindt, kan lopen. Wij besloten, mede ingegeven door de toch wel iets te grote uitdaging om hangend aan die kabels te gaan tokkelen, om over de loopbrug te gaan. Een veilige en goede keuze zo bleek; het was soms wel “wiebelen” want grote gedeeltes hadden een zogenaamde vrije overspanning geborgd door spankabels (tuidraden), maar wat hadden we een prachtig zicht over hetoerwoud en zelfs met zicht op en over de oceaan. Carli durfde ook de uitdaging nog aan om in een hoge stalen toren te klimmen waarbij het bewegen ervan, toch ook weer speciaal was. Daarna verder naar Sydney want daar gingen we voor onze laatste nacht in de camper. Toch een bijzondere prestatie; we hebben 6165 km met ons 2e huisje gereden en het was enorm relaxt, waarbij we het er zonder kleerscheuren (deuken o.i.d.) vanaf hebben gebracht! Het links rijden werd gelukkig heel snel al erg gewoon.

Op zaterdag hebben we deze ingeleverd en met de trein naar Wollongong alwaar Kathy ons opwachtte. Na een hartelijk welkom met lekkere hapjes en een drankje, weer eens in een normaal bed geslapen. Voor ons zou kerstmis dit jaar erg apart worden want wat te denken van; kerstdiner buiten in de tuin en in een korte broek, met toch ook dit keer familie, neven en nichten met ook hun kinderen en kleinkinderen erbij. Deze 1^e kerstdag werd er eentje waar we toch zeker ook met warme herinneringen op terug zullen kijken; “Merry Christmas to all of you!”