Nog een stukje oostkust en op naar het binnenland

Vanuit Halidays Point reden we de toeristische route nr. 6, en dat hoort ook zo want we voelen ons namelijk ook als echte toeristen. Deze mooie weg loopt grotendeels langs de kust aan de linkerzijde en een aantal meren, gelegen aan de andere kant ervan. We reden naar Umina Beach waar we op visite gingen bij Ruben en Monika, (een zoon van vrienden van ons en zijn partner), welke eerst samen nog enkele jaren in Nederland hadden gewoond, maar 4 jaar geleden emigreerden naar Australië. We waren vroeger dan de afgesproken aankomsttijd al in het stadje, dus besloten we om nog heerlijk even te gaan zwemmen in de oceaan. Op het strand is middels vlaggen duidelijk aangegeven in welk gebied de reddingsbrigade actief is, en dat voelt toch zeker voldoende veilig aan. Rond 5 uur werden wij hartelijk onthaald, en opnieuw natuurlijk erg bijzonder om bekenden uit ons eigen dorpje aan de andere kant van de wereld te ontmoeten. Samen genoten we van een heerlijk diner en een lekkere borrel en we waren onder de indruk van het leuke huis wat ze samen met hun zoontje bewoonden. Ook had men achter het huis een erg gezellige “granny’s flat” voor bezoekers waarbij we overigens alleen van de prima douche gebruik hadden gemaakt, met onze camper zijn we ten slotte “zelfvoorzienend”. Die avond al namen we afscheid om de volgende dag verder te gaan naar Katoomba. Bij deze plaats liggen ook de bekende “Blue Mountains” en daarin liggen drie hoge, naast elkaar gelegen rotsen, met de naam “de Drie Gezusters”. Een formidabel aangelegd uitzichtpunt gaf een prima kijk op deze drieling, overigens om ons heen, ook talloze Chinezen en Japanners met van die telefoontjes aan stokjes om de selfies te kunnen maken, en uiteraard de gids met het vlaggetje, (om de groep bij elkaar te kunnen houden). Gelukkig zijn wij maar met ons tweetjes en dit stelletje dat blijft al vele jaren bij elkaar en dit onder het motto: “Met vlag en wimpel”. De Blue Mountains danken trouwens de naam aan de blauwe nevel welke de eucalyptusbomen afscheiden. Ook zijn we nog naar de Wentworth Falls geweest maar dat viel een beetje tegen want er was niet echt veel te zien en je moest ook nog eens een half uurtje naar beneden lopen over een pad, (en dan nog terug omhoog). Dus die “challenge” zijn we maar niet aangegaan, (onze leeftijd speelt inmiddels toch ook parten). Die avond hebben we doorgebracht in Bathurst op een prima holiday park.

De volgende dag verder naar Wagga Wagga, zulke mooie namen zie je ook net zoals in Nieuw Zeeland regelmatig voorbij komen. Is het in N.Z. ingegeven door de oorspronkelijke bewoners aldaar: De Maori’s, zo is het in Australië te danken aan de Aboriginals. In beide landen zijn de rechten van beide groepen overigens ook meer en meer erkend en dit lijkt ons ook geheel terecht. De rit richting het zuiden was dit keer er echt eentje om afstanden te overbruggen zonder echte bijzonderheden. Onderweg nog langs een plaatsje gegaan met wat oude koloniale huizen. We besloten een rustdag te nemen en bleven dus een dagje extra in Wagga Wagga. Lekker gewandeld en gelezen, kortom een optimale vakantiedag.

Op vrijdag kwamen we in Allbury aan bij Mary, een nichtje van Maria, en haar partner. We werden ook hier hartelijk ontvangen en hebben daar een geweldig fijne dag gehad. Gezellig zitten kletsen en mooie fotoboeken bewonderd van de beide reizen welke Mary, samen met oom Jo, door Nederland maakte. Ze had erg veel creativiteit in de uitvoering van de boeken gestoken! Die avond nog heerlijk gegeten met een lekkere borrel, want die hoort er deze reis gewoon toch ook bij. Ook dit keer gewoon slapen in ons eigen 2^e huisje. En morgen weer verder.