Onze laatste dagen Down Under en de jaarwisseling

Tweede Kerstdag is in Australië geen feestdag maar een “boxing day” om koopjes te kunnen scoren. Bij Kathy en Michael kwamen de kinderen van hem eten en naderhand kwam ook neef Tony nog langs. We hadden gewoonweg een rustig dagje met dus veel kletsen en eten en drinken (ook niet verkeerd). De volgende dag gingen we met Kathy en Michael erop uit. Eerst sight-seeing Port Kembla wat bekend is om zijn staalindustrie. Daarna verder naar de Sea Cliff Bridge, een prachtige brug heel kort tegen de rotsen gebouwd en boven de oceaan. De oude weg lag er nog steeds maar zat tegen de cliff aan en aangezien er daarbij regelmatig stukken rots naar beneden vielen, werd deze nieuwe brug gerealiseerd. Ook hadden we hierbij diverse mooie vergezichten. Verder naar Bald Hill, waar we in de verte ook de brug nog zagen liggen. Er was hier sprake van een ideale thermiek waarvan de vele paragliders optimaal gebruik maakten; men sprong soms in duo-vluchten en met velen van de rotsen. Er werd verteld dat sommigen, soms onderaan gekomen, er niet zonder kleerscheuren afkwamen en onbedoeld toch landden in de takken van de bomen. Een zeker gevaar zat er dus toch wel bij in. Na een lunch in Thirrou terug naar Port Kembla waar het op dat moment hevig regende en zelfs onweerde.

De volgende dag wat vroeger op, want we gingen voor een ontbijt in Windang aan het meer van Illawara. We hebben daarna nog wat rond gereden en vervolgens naar het strand en zwembad van Port Kembla. Ook dit bad was gevuld met zout water wat uit de oceaan wordt gepompt. De volgende dagen zijn we veelal met familie uit wezen eten en zijn we enorm verwend. Extra fijn was het, om daarbij ook tante Angelina te ontmoeten waar we heerlijk zijn wezen lunchen. Afsluitend hebben we haar alle goeds toegewenst en wij moesten beslist de hartelijke groeten van haar overbrengen aan ieder van onze familie in Nederland! Zaterdag was de dag dat we afscheid moesten nemen van Kathy en Michael. Neef Peter en Claire hadden aangeboden om ons een middagje te verwennen en zelfs naar Sydney te brengen. We reden wederom een prachtige route, nu door het Royal National Park met opnieuw de enorme variatie in de flora. We gingen nog even langs bij hun huis en aansluitend heerlijk gegeten bij een restaurant aan een baai. Daarna hebben ze ons bij het hotel in Sydney afgezet. We mogen met een warm gevoel terug kijken op de gastvrijheid van de familie van Maria welke ons ten deel mocht vallen. Fijn om dit te hebben mogen ontvangen; dank daarvoor!

Op oudejaarsdag gingen we om 13:00u reeds op pad om zeker te zijn van een goede plek voor het vuurwerk die nacht. Nou dat werd toch wel een inspanning zo bleek. Op sommige plaatsen was al helemaal geen ruimte meer (er werden ongeveer 1 ½ miljoen bezoekers verwacht). Om 6 uur die morgen zaten er al mensen op verschillende plekken. De organisatie was goed verzorgd. Professionals en vrijwilligers probeerden zoveel als mogelijk vriendelijk de enorme toestroom te geleiden. Gelukkig scoorden we toch een plaats bij de aanlegplaats van de ferries (veerboten), bij de haven en toch ook wel redelijk dichtbij de Harbour Bridge met een goed zicht op de brug. Iedereen zat op plaids, dekens of gewoon zo op de straat of op het trottoir en wij waren gelijkgestemden in deze. Het werd een lange zit maar het ging ons lukken. In het gehele gebied, (en dat is enorm uitgestrekt), stonden vele mobiele toiletten, maar toch was er soms een wachtrij van wel 45 minuten. Ach je moet wat te doen hebben op zo’n dag! We raakten nog in contact met de “buren” om ons heen uit Argentinië, Zuid Afrika en Saoedi Arabië, met ons als Dutchies er nog bij een gevarieerd gezelschap wat allerlei lekkernijen met elkaar deelde. Werd het toch nog gezellig. Na 10 uur wachten zagen we een geweldig spectaculair vuurwerk wat veelal vanaf de Harbour Bridge werd afgestoken maar ook samen vanaf nog enkele andere plekken. Hierover hadden we al maanden gesproken, juist om dit moment toch zeker op die plek te beleven en het was dan eindelijk zo ver. Het was meer dan de moeite waard, geen wonder dat men in Nederland bij het journaal ieder jaar van dit spektakel beelden laat zien en nu waren wij er zelf bij! Daarna naar het hotel en het Ibis had nog een presentje voor ons klaar staan: Een fles bubbels met champagneglazen, mooi toch.

De aansluitende laatste 2 dagen van ons verblijf in Sydney hebben we voornamelijk doorgebracht met sightseeing met de Hop-on Hop-off bus. Enkele hoogtepunten van deze wereldstad; de eerder genoemde Harbour Bridge, het Opera House, Darling Harbour, The Rock en Bondi Beach. We hebben ervan genoten waarbij we ons realiseerden dat het bijna afgelopen zou zijn. We gingen ons klaar maken voor onze reis naar huis; jammer dat het voorbij is, maar wat is het geweldig fijn om weer terug te gaan naar onze kinderen, (bonus-) kleinkinderen en vrienden en familie. En zoals nicht Lianneke ons al leerde: “Don’t cry that it’s over, smile that it happened!”