Alweer de laatste dagen in Central Otaga

Na een goede nachtrust besloten we om een rustig dagje te doen. In de ochtend gingen we naar Shane’s werkplaats. Hij maakt samen met 5 medewerkers voornamelijk kunststof aanrechtbladen waarbij uiteindelijk geen enkele verbindingsnaad zichtbaar wordt. Diverse designs maar toch hoofdzakelijk in het wit met diktes tot wel 4 cm. Aangezien het drummen in enkele bands zijn hobby is, heeft hij inmiddels middels het verwarmen van de platen en daarna het persen met gebruik van houten buigmallen, ook zijn eigen drumkits, (trommels) gemaakt. Hierbij werden de vellen en overige onderdelen, extern gekocht. Naderhand naar huis en na de lunch ging Carli een stuk van de “Rivertrack” fietsen en Maria deed een power-napje. ’s Avonds uit wezen eten met Jane wat weer erg gezellig was.

Op vrijdagochtend helaas erg slecht weer, maar om toch de weergoden van dienst te zijn of toch enigszins te plagen, besloten we om toch een wandeling bij over de dam bij Flattop Hill te maken. Dat we nat werden namen we op de koop toe! In de namiddag een bezoek aan Dai, (de echtgenoot van een nichtje van Carli), die een golfshop runt op de baan van Alexandra. Van hem ontvingen wij allebei als “lovely gift” een shirt voorzien van het logo van de golfcourse. Die avond aten we bij Anita en Dai een heerlijke lasagne schotel. Onze zoon Koen zou er evenals wijzelf enorm van hebben genoten, maar ja die moet maar weer wachten totdat we weer thuis zijn!

De volgende dag kwam Anita ons halen voor een ochtendje golf in Alexandra; een mooie baan met ja wat wil je ook anders, prachtige uitzichten. Het was overigens ook heerlijk weer om te golfen. Aansluitend reden we die middag naar Leo, de andere neef van Carli, welke ons een ander stukje van Nieuw Zeeland liet zien. We bezochten St. Bathans, waar een groot meer lag wat is ontstaan door goudwinning. Men mocht niet verder graven want men kwam te dicht bij het dorpje wat bovenaan de afgraving stond! Na nog een ander historisch plaatsje te hebben bezocht, terug naar huis, waar we dineerden samen met Jane en Ken (Scotty).

Op zondag reden we terug van Alexandra naar Christchurch, met toch zeker ook het besef dat we inmiddels afscheid hadden genomen van 6 neven en nichten van Carli, maar we zullen elkaar zeker weer gaan ontmoeten; “don’t know how don’t know when”, maar we zullen het verblijf in Nieuw Zeeland af gaan sluiten bij Lianneke, met nog enkele dagen te gaan in NZ. Deze reis verliep via een toeristische route langs blauwe meren met hoge bergen bedekt met sneeuw, met een uitzicht? Ja hoor, opnieuw een belevenis vanuit onze gehuurde Suzuki Swift.