Het noorden van het Noorder- eiland in N. Z.

Het noorden van het noorder- eiland in Nieuw Zeeland:

Op dinsdagmorgen op 8 november om 5.00 uur opgestaan. We moesten om ca. 7.00 uur op het vliegveld van Sydney zijn. Ome Jo en tante Angela brachten ons weg. Na hun “tot ziens en ontzettend bedankt” te hebben gezegd, zijn we gaan inchecken, paspoortcontrole., x-ray en boarding, wat allemaal gelukkig snel verliep dit keer.
Na een korte vlucht (2 ½ uur), landen we om 13.30 uur (N.Z. tijd), in Auckland. Daarna weer het hele ritueel van paspoortcontrole etc.. en bij de röntgen werden we eruit gehaald! (Help: Satésaus – nasikruiden!) Als je dat invoert zou er wel eens een flinke boete op kunnen staan. Maar het waren de sportschoenen van Carli, dit waren zogeheten “Hikers” en er bestaat de mogelijkheid dat daarmee aan de onderzijde zand o.i.d. zou worden mee gebracht. Wel wat ver gezocht maar toch, men houdt overal rekening mee want men wil geen vreemde insecten – ongedierte het land in krijgen. Eigenlijk hadden we ook deze soort schoenen op een blad ingevuld aan moeten geven dat deze in de bagage zaten.
Op het vliegveld stond ’n bus van het hotel en deze bracht ons naar het Grand Chancelor hotel. Daar onze spullen op onze kamer gezet, ons opgefrist en toen naar het kantoor van Maui, de camperverhuurder gewandeld, zodat we de volgende dag wisten waar we zouden moeten zijn. Het was maar 10 minuten lopen. ’s Avonds in het hotel gegeten, wat t.v. gekeken en vroeg naar bed.
De volgende dag na het ontbijt, onze camper dus opgehaald, onze spullen ingeladen en onze reis kon beginnen. We hadden al besloten dat we dit keer via de westkust van het noorder- eiland naar het noorden zouden gaan. We kwamen een knots van een Count-Down supermarkt tegen , en toen eerst nog maar even alle boodschappen gedaan. Vervolgens reden we via Hellensville, Welsford naar Matakoke. Onderweg genoten we van de verschillende planten en bomen, zelfs palmbomen groeien er volop. Ook staan er ontzettend veel joekels van Yucca’s (misschien vandaar die naam), maar ook grote varens, allerlei sierpluimen, helmgras, kortom een fantastische fauna! Eenmaal in Matakohe aangekomen verbleven wij die nacht op een camping, waarvan de eigenaresse ons wees op het museum dat vlakbij was en beslist een aanrader om te bezoeken zou zijn. Dit namen we ons dan ook voor om de volgende dag dan ook maar te gaan doen.
Na de eerste nacht in onze camper, (met dit keer een “king-size bed van ca. 220 cm bij 180 cm,) liepen we dus maar eens naar het “Kauri- museum”. Dit museum handelt vooral over alles wat te maken heeft met de Kauri- bomen. We zagen dus veelal hout. Ook werden in enorme hallen de machines van vroeger tentoongesteld en hoe men dus vroeger de bomen zaagden en bewerkten tot o.a. verschillende meubels als kasten en tafels. Onder ander stond er een tafel van wel 10 meter lang met alleen al een bovenblad van wel 10 cm dikte en alleen dat bovenblad had een gewicht van wel 1000 kg! Ook kon je in allerlei kamertjes de leefstijlen van vroeger zien, en deze kamers waren dan ook voorzien van poppen welke maar moeilijk van echt te onderscheiden waren. Zo stonden we samen met een aantal mensen door een ruit, in een van zo’n ingerichte kamers te kijken, en wat gebeurde er? Eerst bewoog een hand van de in een bed liggende pop, vervolgens ook het hoofd, en ja hoor het bleek dus om een echt persoon te gaan. Hilariteit alom dat kun je voorstellen.
Ook was er een gedeelte gewijd aan de zogeheten “gum – stones”. Dit blijken dus resten van de bomen te zijn, welke ontstaan na het uitharden van het bloed wat uit de bomen sijpelt nadat er een tak is afgehakt. Omdat dit hars na eeuwen dermate hard wordt, waarna men het ook nog eens vormt en polijst krijg je geweldig mooie sierstukken. Deze steen wordt ook wel “amber” genoemd en is heel erg licht.
Na het bezoek aan het museum, de camper opgehaald bij de camping, en naar het Waipoua forest gereden waar dus o.a. deze Kauri- bomen staan. De weg slingert door een 24 km lang jungle- achtig bos (je waant je dan in Burgers- bush in Arnhem maar dat eindigt al na pakweg 50 meter) en dit is echt een genot om door te mogen rijden. In dit bos staat ook de oudste en dikste boom van Nieuw Zeeland , 51 meter hoog en een omtrek van wel 14 meter. De boom is al pakweg 1500 jaren oud, en de Nieuw Zeelanders noemen hem ook wel “Tana Muhata” wat God van het bos betekent.
Hierna doorgereden naar Kerikeri, waar we ditmaal op een “Top 10 Holiday Park” gingen overnachten. Juist deze campings zijn schitterende parken, waar ook en vooral voor de “back- packers” van alles aanwezig is. Een echt goede keuken met van alles er op en eraan, waar je goed uit de voeten kunt om zelf te koken. Prima douches, Internetvoorzieningen, maar ook mooie tv- ruimtes. Het is er dan ook vaak een erg gezellig verblijven want vooral de jeugd is volop aan het koken etc..
De volgende ochtend in Kerikeri het “Stonehouse” bezocht. Dit is het oudste gebouw van N.Z. Hier lag ook Rewage Village dichtbij, waar een Maori- dorp van vroegere tijden helemaal was nagebouwd. Voornamelijk bamboestengels en allerlei bladen vormden deze hutjes. Dit zou wel eens de eerste voorloper geweest kunnen zijn van het prefab systeem wat Heijmans Bestcon momenteel bouwt! Wat opviel was dat de huisjes en met name de deuropeningen, heel erg laag waren; we vroegen ons af of de Maori’s vroeger dus veel kleiner dan nu zouden zijn geweest (nakomelingen wonnen onlangs de wereldbeker bij het rugby en dat leken toch echt geen kleintjes!)
Vervolgens naar de Oostkust van het Noordereiland waar we inmiddels al reden en zelfs alweer naar het zuiden af aan het zakken. Onderweg nog gestopt in Ruakaka waar een absoluut prachtig strand ligt, en alvast wat op het strand gezeten in het zonnetje. Daarna verder naar Orewa waar we (Top 10 Holliday Park), gelegen aan het strand met voor ons ook een plekje juist aan het strand dus wat wil je nog meer? Orewa is een echte toeristenplaats en het is er goed toeven.
We besloten om de dag erna het schiereiland Coromandel te gaan bezoeken en naar Hot Water Beach te gaan. Deze plaats is vernoemd naar inderdaad haar heet water bronnen welke spontaan op het strand opborrelen tussen 2 uur voor laag water en 2 uur daarna. Grappig genoeg beslaat het maar ongeveer een lengte van ca. 50 meter en alle mensen (ca. 200 personen, waaronder wij tweetjes) doen er alles aan om dus inderdaad een eigen badje te graven (scheppen worden verhuurd!), met daarin dus soms zelfs kokend water waar je je heus aan kunt verbranden. Omdat het koude zeewater regelmatig toch over je heen spoelt is het dus dan weer koud en dan weer warm, echt heel merkwaardig dit natuurverschijnsel en maar op zo’n klein gedeelte van het strand. Al met al een vreemde maar geweldige ervaring, wie kon dat bevroeden dat men zich op die leeftijd nog zo kon laten gaan met een schepje aan het strand en je bent dus niet de enige!!
Daarna terug naar de camping, de camper genomen en Cathedral Cove bezocht. Dit bleek toch ook nog een wandeltocht van 1 ½ uur heen en terug door de bossen en over een klif naar uiteindelijk dus een onderdoorgang in 1 van de rotsen welke in zee liggen. Een prachtig stukje natuur, en waarbij het water van de oceaan dus haar werk naar behoren had gedaan. Overigens zagen we in deze buurt ook voor het eerst borden met daarop aangeduid de “ontsnappingsroute” naar hoger gelegen gebieden in geval van een Tsunami, iets waar men dus ook in N.Z. helaas inmiddels rekening mee houdt! Daarna weer terug naar de camping voor onze 2e nacht op deze Hot Water Beach camping, en morgen weer verder naar het zuiden.

Groetjes,
Carli en Maria