Ons verblijf bij Ome Jo en Tante Angelina

Na twee geweldige dagen in Dubai, gingen we op dinsdag 01 november op weg naar Australie. We waren vroeg opgestaan, want onze vlucht was al om 10.15 uur. Weer waren we onder de indruk van het luxe vliegveld met zelfs prachtige "relaxstoelen". Dit keer zouden we ongeveer 14 uur gaan viegen! In het vliegtuig hebben we gelezen, gegeten, wat proberen te slapen, (iets wat niet zo goed lukte dit keer; we zaten n.l. vlakbij het keukentje). We vlogen voor het eerst in ons "vliegtuigvluchten- bestaan", met een Boeing A380 - 800, (dit is blijkbaar het grootste personenvliegtuig dat er bestaat, en het heeft 855 zitplaatsen.
We kwamen om 07.30 uur aan in Sydney, en ome Jo stond ons, samen met tante Angelina, al op te wachten. Daarna naar hun huis, onze spullen afgezet en door naar de koffie- groep, om koffie te drinken, met voornamelijk Nederlandse emigranten. 's Middags naar de beach geweest, welke vlakbij het huis van ome Jo ligt, en daar lekker wat over het strand gewandeld. De volgende dag zijn we met zijn viertjes op de koffie geweest bij een kennis (Joke), en we hebben daarna bij Tania (vriendin van Tante Angelina) geluncht. Daar kwam ook Kathy (een nichtje van Maria), en deze was nog niets veranderd in die 4 jaar, nog altijd druk aan het werk en bezig met van alles en nog wat. Na de gezellige lunch, hebben we 's avonds nog volop zitten kletsen en een lekker borreltje gedronken. De volgende dag (vrijdag), hadden we met Kathy afgesproken. We gingen naar Sydney. Al vroeg waren we bij haar nieuwe huis (hun vorige huis was vorig jaar totaal uitgebrand). Nadat we haar huis hadden bewonderd, bracht haar man Peter ons naar het station, alwaar we de trein naar Sydney namen. Daar aangekomen, de subway naar de haven waar we de Harbour Bridge bewonderden. Ook nu waren er weer mensen die over de stalen bogen van de brug klommen, deze bogen zijn bij nieuwjaar altijd voorzien van het vuurwerk wat als eerste van de hele wereld wordt aangestoken, omdat men daar als eerste 01 januari kan aantekenen.
We namen vervolgens de Ferry (veerboot), naar Manly. Dit is een gedeelte van Sydney waar het goed toeven is. Het is bekend om haar mooie strand en vanwege de haven. In deze haven liggen veel zeilboten, en er zijn gezellige restaurantjes. De baai bij Sydney geeft ook toegang naar de oceaan, en de grote cruise-boten vertrekken er vandaan. Op de veerboot zagen we er dan ook twee de open zee opvaren ("love- boat" misschien ook nog wel iets voor ons?)
Nadat we door een park in Manly hadden gewandeld, hebben we heerlijk met zijn drietjes geluncht. Daarna weer terug naar de overkant (een oversteek van ca. een half uur). Daar aangekomen nog een bezoek aan het Operah House gebracht en wat rond geslenterd (het is tenslotte vakantie!) Op de pier kwamen we een "Australische beroemdheid" tegen zo bleek. Hij was een van de laatste 5 deelnemers bij de Australische uitzending van X- factor, en hij zou aanstaande maandag 07 november live optreden op tv. (Dit bleek ook te gebeuren want we zagen dit later dus live worden uitgezonden). We gingen samen met hem op de foto.
Na het dagje Sydney weer lekker met de trein terug naar huis, waar inmiddels Mary ook was gearriveeerd. Zij was degene die afgelopen juni een maand bij ons heeft gelogeerd in Geffen, dus ook deze cirkel (Nederland - Down Under en vice versa was weer rond). Nog wat gegeten bij Kathy, we waren toe aan onze nachtrust met al dat wandelen.
Zaterdag zijn we met Mary en Kathy een tempel wezen bezichtigen, erg mooi gelegen boven op een heuvel en regelmatig de schoenen uit moeten doen vanwege de geldende regels; indrukwekkend de intense en serene rust welke je daar ervaart, ook dat heeft zijn charme. 's Avonds zijn we ter ere van de (81e), verjaardag van ome Jo, uit wezen eten met de gehele familie.
De dag erna zijn we naar het strand geweest waar Lyam de zoon van Peter (neef van Maria), allerlei zwemspelletjes moest doen. Blijkt een grote vereniging te zijn met erg veel leden met allerlei activiteiten (op en aan het strand) voor alle leeftijdsgroepen, en allemaal vrijwilligers. Hebben wij Nooit Gedacht en G'68; hier in Australie kunnen ze er ook wat van hoor die vrijwilligers! Het was heerlijk warm weer, en we zijn enkele keren wezen pootje- baden om wat verkoeling te vinden.
Die zondagmiddag erna was er 'n show in de Dutch- club en daar zijn we met Ome Jo, tante Angelina en Mary naar toe geweest. Het bleek een soort revue te zijn, met allemaal deelnemende oud Nederlanders, welke zich hier als emigranten hebben gesetteld. Vader Abraham kwam (met) uit de hoge hoed, maar ook liedjes als "op een kangoeroe- eiland" (hoe kan het ook anders?) werden volop mee gezongen. Bijzonder hoe of deze mensen elkaar nog steeds na al die jaren blijven opzoeken.
's Avonds zijn we nog echt ouderwets op een dansavond geweest, maar dan wel in een ultra- moderne (Italiaanse) club met heel veel gokautomaten en allerlei grote televisieschermen, (live beelden van voetbal etc.), maar dus ook een prima band welke goede dansbare muziek bracht. Elk land heeft hier nog steeds haar eigen club maar andere nationaliteiten zijn uiteraard, van harte welkom. Uiteindelijk zal, zo lijkt ons, toch Australie met alleen haar eigen nationale gedachte over gaan blijven, maar dat heeft nog flink wat tijd nodig.
Maandag was alweer de laatste dag in Australie en deze morgen gingen we naar de Sea Cliff bridge gereden. Dit is 'n nieuwe brug die 2 onderlinge kliffen met elkaar verbindt en waarvandaan je een prachtig uitzicht over de Pacific oceaan hebt. Daarna met z'n allen wezen lunchen in ditmaal een Indisch restaurant en toen naar huis om alvast wat spullen in te pakken. 's Avonds allemaal rond de tv om dus X- factor te bekijken, en Derlan (want zo heet deze aanstaande beroemdheid???), wij werden natuurlijk op slag fan van hem!
Uiteindelijk bleek opnieuw, ook nu we weer enkele dagen bij Ome Jo en Tante Angelina mochten logeren, hoe gastvrij en zorgzaam deze lieve mensen telkens zijn als er familie uit Nederland overkomt! Super, met een geweldige gastvrouw Angelina en natuurlijk ome Jo met zijn kinderen en kleinkinderen. We zijn ze ontzettend dankbaar en zeggen van harte: "forever in our heart!