Verder op weg in het Zuiden

Fijn al die reacties op onze site, en dat jullie ons met zijn allen volgen. Voor ons is het steeds extra leuk om dan weer een nieuw bericht te plaatsen. Dus hierbij alweer het vervolg op onze indrukwekkende reis Down Under.
Maandag 26 nov. hebben we 's ochtends eens een keer uitgeslapen en op ons gemak het ontbijt genuttigd. Meestal ruimen we dan op en rijden een paar uurtjes naar de volgende plek of we blijven daar, en ondernemen dan iets en rijden daarna pas in de namiddag naar een volgende plaats.
Deze maandag bleven we in Dunedin. We namen de bus van 12.00u naar het centrum van de stad. Dit centrum heet "The Octagon" en is dan ook achthoekig aangelegd. In het midden ervan een park waarin mensen zitten, liggen om bijvoorbeeld hun lunch nuttigen. Aan "The Octagon" ligt het Dunedin Public Art Garden- museum, waar vooral moderne schilderijen en foto's worden tentoongesteld. Ook St. Pauls Cathedral (de Anglicaanse kathedraal), zijn we even in gelopen, maar deze was maar sober. (Het blijkt dus ook beslist te kunnen, dat het niet allemaal even indrukwekkend is hahaha!) Vervolgens naar het treinstation gewandeld wat weer erg mooi was, zowel van buiten maar ook van binnen. Het is een van de oudste gebouwen in Nieuw Zeeland, en het is nog steeds in gebruik als treinstation. Toen hebben we wat gegeten en gedronken in de stad, en daarna met de bus terug naar de camping.
Dinsdag waren we van plan te gaan naar het schiereiland naar Otaga Peninsula. We reden eerst over de Highcliff Road waar je een schitterend uitzicht hebt op Dunedin. Daarna naar Larnach Castle, het enige kasteel van Nieuw Zeeland. Een prachtig maar klein kasteel met mooie houten trappen binnenin. Het was compleet ingericht (gekocht door een familie en deze onderhoudt het geheel met een kleine honderd medewerkers). Je kon ook helemaal naar boven de trappen op, waar je een prachtig uitzicht had op twee kanten van het eiland met de zee.
De tuinen er omheen, waren ook prachtig. Daarna naar Fort Taiaroa waar the Royal Albatross colony is. We gingen naar boven op het fort waar een observatiepost is. We zagen de albatrossen. 'n vogel met een vleugelwijdte van wel 2,5 meter. Dit was een machtig gezicht. Om 16.30u hadden we een toer met gids door de duinen op een plek van het eiland. We zagen daar de geelogige pinguins vanuit een zogeheten spottershut, echt van heel dichtbij zelfs.
Woensdag 28 nov. zijn we weer uit Dunedin vertrokken. Via Palmerston zijn we naar de de Moeraki Boulders geweest. Dit zijn grote grijze stenen ballen en liggen op het strand. De oorpronkelijke bewoners (Mauori's) hebben bij heel veel dingen diverse legendes, zo ook over deze stenen. Erg leuk als je dat ook nog eens meekrijgt. Deze ballen zouden zijn ontstaan op de zeebodem ongeveer 60 miljoen jaren geleden toen kalkzouten zich geleidelijk ophoopten rond een harde kern. Deze stenen ballen zijn 11/2 - 2 meter hoog en met een soortgelijke doorsnede. Daarna reden we door naar Ranfurly waar we weer door een vallei reden en de mist achter ons lieten. Ook hier hoge bergen, erg kaal, weinig begroeiing en weinig groen dus.
We arriveerden om ca. 17.30u in Clyde. Dit was dus de plaats waar 2 ooms van Carli (Oom Toon en Oom Frans) ongeveer 55 jaar geleden naar toe emigreerden. Ook wonen er nog steeds enkele neven en nichten van hem. We besloten nog dezelfde avond langs te gaan bij Leon en familie om deze alvast te verrassen, dus nadat we gegeten hadden zijn we naar hun huis gewandeld. Op de raam geklopt en dus kenbaar gemaakt dat we gewoon een dag eerder waren dan was aangegeven. We hebben daar koffie gedronken, en een afspraak met Jane (nicht van Carli) gemaakt. Bij haar zullen we 3 dagen verblijven en ze zal ons morgen ontmoeten. Een ding is duidelijk; de beslissing van de broers van de moeder van Carli om hier naar toe te emigreren was in ieder geval een hele goede, want ook hier is het een geweldige omgeving!
Tot het volgende continuing story,
Groetjes Carli en Maria.