Het Zuidereiland 2e gedeelte

Donderdag 22 nov. zijn we 's ochtends vroeg opgestaan (7.15u), omdat we ons om 8.45u al moesten melden bij het boekingskantoor voor de gletsjertocht. Toen we daar waren aangekomen, moesten we eerst allerlei formulieren met onze gegevens invullen. Daarna kregen we sokken, schoenen, spikes, overbroek, jas, muts en overschoenen. Toen we ons omgekleed hadden gingen we met de bus naar de voet van de gletsjer. We moesten eerst 3 kwartier lopen door de (droge) rivierbedding, waarin stenen en rotsen lagen. Toen we bij het ijs kwamen, moesten we de spikes onder onze schoenen (kistjes) vastbinden. Daarna de gletsjer op. Je moest klimmen over uitgehouwen ijstrappen en over brokken ijs en zo omhoog. Hierbij ging je ook door ijsspelonken. Het was een machtig gezicht. We zijn tot 2/3 van de gletsjer omhoog geklauterd, daar een pauze genomen om wat fruit te eten en daarna weer omlaag. De gehele onderneming duurde tot 13.30u. 's Middags zijn we weer verder gereden en hebben in Haast overnacht.
De volgende dag wilden we een eind richting Milford Sound komen, dus deze dag werd besteed aan het kilometers afleggen. Het eerste stuk ging door bossen langs bergen, rivieren en er woont echt niemand. Toen langs 2 grote meren 'Lake Wanaka" en "Lake Hawea". Daarna richting Queenstown over de Crown Range Road gereden. Deze weg gaat door een vallei en de bergen zijn nog wel wat begroeid, maar het oogt als een dor en kaal landschap. Via Queenstown richting Lumsden en Te Anau, en toen door naar Milford Sound. Helaas was daar de camping vol, en toen hebben we overnacht in the Mitre Peak Lodge ('n soort jeugdherberg waarvan er erg veel zijn in Nieuw Zeeland).
De volgende ochtend 'n cruise geboekt door de Milford Sound. Het wat regenachtig weer en de wolken hingen tussen de fjorden. Op de boot kregen we dan ook regenjassen om ons tegen al het water, (ook van de watervallen), te beschermen! Imposante rotsformaties zo ver als dat je kunt kijken, en daar vaar te tussen door. De toppen van deze bergen zijn soms wel 2000 meter hoog, en zijn permanent bedekt met sneeuw, waardoor honderden watervallen met donders geweld naar beneden komen. De rotsen zijn begroeid met struiken en bomen, en zelfs hier nog palmbomen. Ook zagen we diverse zeehonden en zelfs de zogeheten " Fjordland Crested Penguins". We voeren nog een stukje op open zee (De Tasman Zee), waarn we weer aan de terugtocht begonnen. Het geheel had iets mystieks, vanwege de grijze wolken en watermassa's. Onderweg moesten we beide keren ook door een ca. 1500 meter lange tunnel die eigenlijk maar ruw gehouwen uit de berg was en welke nooit echt afgewerkt was. Ook dit had iets beanstigends samen met de beklimming van de berg, waar ook zomaar een flink rotsblok voor ons lag, midden op de weg!
's Avonds hebben we overnacht in Te Anau op een top 10 Holiday Park.
Zondag 25 nov. gingen we de doorsteek maken vanuit het westen naar het oosten (ca. 300 km.). Het landschap werd iets minder indrukwekkend, waarbij de uitgestrektheid van het landschap wel opvalt. Groene heuvels met veel schapen, koeien en herten. Toen we de oostkust bereikten, was deze zeker niet minder mooi dan die aan de westkant; de kleur van het water lijkt helder groen- blauw. De stranden met wit zand en ook weer vele rosten in zee. We reden door naar Dunedin waar we in het zuiden van de stad op 'n soort western= camping nog enkele nachten zullen blijven.
Groetjes Carli en Maria.